Leczenie onkologiczne wiąże się z dużym obciążeniem dla organizmu pacjenta, które może być porównywalne z wysiłkiem fizycznym i oznacza dbanie o kondycję psychofizyczną poprzez odpowiednią rehabilitację onkologiczną oraz właściwe wsparcie żywieniowe.  Rehabilitację onkologiczną należy definiować jako proces medyczno-społeczny, którego celem jest przywrócenie lub poprawa stanu psychofizycznego pacjenta z choroba nowotworową.

Rehabilitacja w onkologii powinna uwzględniać nie tylko aspekt medyczny w postaci przywracania zdrowia, ale również kwestie społeczne oraz zawodowe. Dlatego głównym celem Programu jest ułatwienie powrotu do sprawności, poprzez rehabilitację, co najmniej 10% osób uczestniczących w Programie będących w trakcie leczenia lub po zakończonym radykalnym leczeniu onkologicznym, aby mogły one podjąć pracę lub wydłużyć aktywność zawodową w czasie trwania Programu i po jego zakończeniu.

Podstawę rehabilitacji medycznej stanowi fizjoterapia, która polega na przywracaniu sprawności psychofizycznej poprzez ćwiczenia fizyczne, czynniki fizykalne oraz masaż. Wykonywanie ćwiczeń fizycznych i uprawianie sportu przez osoby chore na nowotwory jeszcze do niedawna wzbudzało wątpliwości, które wynikały z przeświadczenia o ich wpływie na obniżenie odporności organizmu oraz nasilenie skutków ubocznych terapii. Najbardziej wskazane są ćwiczenia tlenowe wykorzystujące naturalne formy ruchu i angażujące duże grupy mięśniowe np. wszystkie rodzaje chodu, począwszy od spokojnego spaceru aż do szybkiego marszu, najlepiej na świeżym powietrzu, ale także pływanie, bieg lub jazdę na rowerze.